Ρετρό τριανταφυλλάκια

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

Την αγάπη μου για τα ρετρό-οτιδήποτε, την έχεις καταλάβει, πιστεύω, μέχρι τώρα. Δεν ξέρω τί είναι αυτό που με ελκύει σε αντικείμενα που γεννήθηκαν σε περασμένη δεκαετία, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου ασκούν μεγάλη γοητεία και μου δημιουργούν μία επιθυμία να θέλω να τα αποκτήσω (aka ο ρακοσυλλέκτης).

Όταν, λοιπόν, ξεκίνησα να ράβω, πήγα και κατέβασα το πατάρι της καλής μου της θείας που κάποτε ραβότανε, και που με χαρά μου παραχώρησε ό,τι άξιζε από εκεί μέσα. Έτσι, βρέθηκα με μία μεγάλη στοίβα από υφάσματα της δεκαετίας του ογδόντα και του εβδομήντα, και κάποια ίσως και πιο παλιά. Τώρα, μπορεί κάποιος να τα δει και να πει, τί παλιατζούρες είναι αυτές; Κι εγώ θα του πω, άντε από δω, που είναι παλιατζούρες τα ωραία μου τα υφασματάκια! Καταλαβαίνω ότι μπορεί κάποιος να μην το κατανοεί αυτό, και υπάρχουν και φορές που κι εγώ, από την μανία μου να αποκτήσω κάτι παλιό/παλιακό, ξεχνάω εντελώς οποιοδήποτε κριτήριο ποιότητας. Θέλω να πω, κάποτε φτιάχνανε όντως ωραία πράγματα, ποιοτικά και δε συμμαζεύεται (ξέρεις τώρα, δεν-τα-φτιάχνουν-πια-όπως-κάποτε τύπου), αλλά φτιάχνανε σίγουρα και πολλά “φθηνά” πράγματα. Ε, αυτά τα τελευταία, μαθαίνω σιγά σιγά να τα ξεχωρίζω και να τα αρνούμαι.
Για να μην τα πολυλογώ, που λες, ένα από τα υφάσματα που μου έδωσε η θεία μου τότε, ήταν και ένα ωραιότατο μονόφαρδο (δηλαδή με απόσταση από ούγια σε ούγια γύρω στο μέτρο, τώρα τα υφάσματα βγαίνουν συνήθως διπλόφαρδα, δηλαδή με φάρδος γύρω στο 1,40 μέτρα), με ωραία λουλουδάκια σε σειρές, και λίγο κράτημα. Σαν πυτζάμα λίγο, αλλά εμένα μ’ άρεσε.
Έχω πει πολλές φορές ότι για όλα τα υφάσματα έρχεται η ώρα τους, και η στιγμή που θα ακουστεί το κλικ και θα κολλήσουνε με κάποιο πατρόν. Όλα τα υφάσματα που έχω στοκάρει (και έχω πολλά πλέον) περιμένουν τη στιγμή τους για να λάμψουν (εντάξει, αυτό είναι μία μικρή δικαιολογία για να μαζεύω και να μαζεύω και να μαζεύω…., αλλά ακούγεται ρομαντικό, έτσι δεν είναι;).
Για αυτό το συγκεκριμένο ύφασμα η στιγμή ήρθε τις προάλλες, που ξεφύλλιζα το Burda του Ιουλίου. Στις σελίδες του είχε μία ανατύπωση ενός πατρόν από το ’60, το οποίο ευθύς αμέσως κάθησα και ξεπατίκωσα.
Η μπλούζα ήταν εύκολη στην κατασκευή της, δύο πένσες μπροστά, δύο μικρούλικες ψηλά στην πλάτη, και ένα ωραίο άνοιγμα πίσω (για να μπορείς να τη φοράς με ευκολία) με ένα κουμπάκι, το οποίο το έβαλα περλέ και του έφτιαξα και μία θηλιά με κλωστή (ωραία τεχνική αυτή, να σου τη δείξω κάποια στιγμή). Το αποτέλεσμα είναι αυτό, φωτογραφισμένο στην “χρυσή ώρα”, δηλαδή στην ώρα που ο ήλιος δύει, κάπου στο πουθενά:

 

 

 

 

 

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

μπλούζα με μικρά τριανταφυλλάκια

♥ Πελαζί

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.