Τί εργαλεία χρειάζομαι για να ξεκινήσω να ράβω;

Τόσες αναρτήσεις έκανα για αρχάριες μοδίστρες (όπως αυτή με τα βασικά γαζιά ή αυτή με τα χαρακτηριστικά των υφασμάτων), και ακόμα δεν σου έχω πει τί εργαλεία χρειάζεται να έχει μία μοδίστρα που ξεκινάει τώρα (ή θέλει να ξεκινήσει) να ράβει. Κάποιος να με μαλώσει, παρακαλώ.
Στο προκείμενο: τα βασικά αυτά εργαλεία που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις να ράβεις δεν είναι πολλά, ούτε ακριβά.
Το μεγάλο έξοδο είναι η ραπτομηχανή, και, αν αυτή ήδη υπάρχει στο σπίτι (ή σε σπίτι καμιάς γιαγιάς ή θείας), τότε τα υπόλοιπα είναι πολύ φθηνά και εύκολο να τα βρεις. Για τη ραπτομηχανή δεν θα σου πω σήμερα, γιατί σου έχω πει στην προηγούμενη ανάρτηση για το πώς να διαλέξεις ποιά ραπτομηχανή να αγοράσεις. Πάμε τώρα να σου δείξω ένα ένα τα υπόλοιπα.

1) Ψαλίδι
Και, όταν λέω ψαλίδι, εννοώ το ψαλίδι για τα υφάσματα. Αυτό που θα είναι το βασικό σου ψαλίδι, δηλαδή, το αγαπημένο σου και το πολύτιμό σου.
Ένα καλό ψαλίδι σού είναι απαραίτητο. Αν το ψαλίδι σου είναι πολύ μικρό/κακής ποιότητας/στομωμένο/σκουριασμένο, μόνο κακό θα σου κάνει στα υφάσματα, και επίσης και στα νεύρα. Και αυτό δεν το θέλουμε (ούτε το πρώτο, και πόσο μάλλον το δεύτερο)! Θα αγοράσεις ένα ωραίο ψαλίδι, και θα το έχεις για να κόβεις μόνο υφάσματα. Αυτό το τελευταίο δεν ξέρω πώς να σου το τονίσω αρκετά! Μόνο. Για. Τα. Υφάσματα. ΜΟΝΟ. Τώρα το τόνισα αρκετά; ΟΚ. Μην ακούσω ότι το χρησιμοποίησες για να κόψεις χαρτιά, πλαστικά, αλουμίνια, κλαδιά από τη γλάστρα στο μπαλκόνι, θα γίνει χαμός. Για να καταλάβεις, μερικές μοδίστρες το κρύβουν το ψαλίδι τους, όχι για να μην το βλέπουν οι ίδιες και το λιγουρεύονται να πάνε να κλαδέψουν κανα δεντράκι, αλλά για να μην το χρησιμοποιούν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Αν σου βρίσκεται κανένα από τα παλιά εκείνα, βαριά ψαλίδια από τη μαμά ή τη γιαγιά, ακόμα καλύτερα, απλώς, αν έχει καιρό να χρησιμοποιηθεί, καλό είναι να το πας να σου το ακονίσουνε λιγάκι (ή να το κάνεις εσύ προσεκτικά με το ακονιστήρι του μαχαιριού). Ίσως να μπορείς και στο χασάπικο της γειτονιάς σου να το κάνεις αυτό-λέω τώρα, δεν το έχω δοκιμάσει, μη με κυνηγάς μετά ότι σου την είπε ο χασάπης.
Ένα καλό ψαλίδι μπορεί να σου στοιχίσει πολλά ευρώ, αλλά δεν είναι ανάγκη να προβείς σε εξτραβαγκάντσες. Αν δώσεις 10-12 ευρώ, τότε θα πάρεις ένα αξιοπρεπές ψαλίδι. Δες αυτό το ψαλίδι, που είναι όσο βαρύ πρέπει για να είναι στιβαρό, και όσο ελαφρύ χρειάζεται, για να μη σου κουράζει το χέρι.
Καλό θα είναι, εκτός από αυτό το βασικό ψαλίδι για τα υφάσματα, να έχεις και ακόμα ένα μικρότερο για να κόβεις χαρτί (ένα απλό, από το βιβλιοπωλείο), αλλά υποθέτω ότι ένα τέτοιο πρέπει να υπάρχει μέσα στο σπίτι σου έτσι κι αλλιώς. Επίσης, ένα μικρό ψαλιδάκι για να κόβεις τις κλωστίτσες από τις ραφές καλό είναι να υπάρχει, αλλά όχι απαραίτητο. Εγώ, ας πούμε, ενώ έχω τέτοιο ψαλιδάκι, αυτές τις κλωστίτσες τις κόβω ή με το ξυραφάκι που έχει ενσωματωμένο η ραπτομηχανή ή με το ψαλίδι για το χαρτί, με ό,τι βρεθεί μπροστά μου, τέλος πάντων.
Εκτός από ψαλίδι, θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει ροδέλες/ρολέτες κοπής, οι οποίες διευκολύνουν αρκετά, ειδικά όταν ράβεις quilts ή γενικώς απλά σχήματα. Αλλά προς το παρόν, ένα ψαλίδι είναι αρκετό.

2) Καρφίτσες
Οι καρφίτσες είναι κι αυτές απαραίτητες, και ευτυχώς δεν θα χρειαστεί να ξοδευτείς για να τις πάρεις. Θυμήσου ότι, όσο πιο αρχάρια είναι μία μοδίστρα, τόσο πιο συχνά και τόσο πιο πολλές καρφίτσες (πρέπει να) χρησιμοποιεί. Αν έχεις στο σπίτι (όπως είχα εγώ στην αρχή) από εκείνες τις απλές-απλούστατες καρφίτσες που είναι μέσα σε κείνη την μπλε πλαστική πολυγωνική θήκη, και ‘κείνες μια χαρά την κάνουν την δουλειά τους. Αλλιώς, στα μαγαζιά με αξεσουάρ ραπτικής, θα βρεις κάτι μικρά δισκάκια πολύ όμορφα, που γύρω γύρω έχουν τοποθετημένες όμορφα τις καρφίτσες με πολύχρωμα πλαστικά κεφαλάκια. Αυτές έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι λίγο μακρύτερες από τις απλές που σου είπα παραπάνω, και επιπλέον, το χρωματιστό τους κεφάλι τις κάνει και ξεχωρίζουν, σε περιπτώσεις που το ρούχο έχει πολλές, και μπορεί να ξεχαστεί καμία μέσα στα στρώματα υφάσματος (άουτς). Τα μαγαζιά τις έχουν συχνά δίπλα από το ταμείο, όπως τις τσίχλες στα σούπερ μάρκετ, για τον ίδιο λόγο, δηλαδή γιατί εύκολα καταναλώνονται (ίσον χάνονται-ξανά άουτς).
Αυτές οι χρωματιστές καρφίτσες θέλουν μία προσοχή στο σίδερο, γιατί αν περάσει από πάνω τους, τότε θα λιώσει το πλαστικό τους και-ω-καταστροφή. Υπάρχουν και καρφίτσες με γυάλινο κεφαλάκι, για να μη λιώνουν στο σίδερο, αλλά είναι ακριβούτσικες, και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύεσαι γι’αυτές. Άρα, με δυο λόγια, προσοχή στο σίδερο. Επίσης, υπάρχουν πολύ μακριές καρφίτσες, και πολύ πολύ λεπτές, για ευαίσθητα υφάσματα, και για διάφορες ειδικές χρήσεις. Τέλος, αντί για καρφίτσες, χρησιμοποιούνται ειδικά κλιπ όταν χειριζόμαστε πολλά ή/και χοντρά υφάσματα μαζί. Δες καρφίτσες εδώ και εδώ και εδώ.

3) Πελότα
Μαζί με τις καρφίτσες, χέρι χέρι πάει και η πελότα (όχι και πολύ εύηχη λέξη, για κάποιο λόγο). Η πελότα είναι εκείνο το μαξιλαράκι που πάνω του (και, βασικά, μέσα του), βάζουμε τις καρφίτσες για να μην τις έχουμε στο στόμα και τις καταπίνουμε (!) ή/και για να μην τις χάνουμε. Θυμάσαι εκείνα τα ωραία βυσσινιά μαξιλαράκια που τα φορούσανε στο χέρι με μεταλλικό βραχιόλι οι παλιές μοδίστρες (και οι τωρινές); Ε, κι εκείνα πελότες είναι. Η πελότα είναι πολύ φθηνή να την αγοράσεις, αλλά μπορείς να τη φτιάξεις και μόνη σου, όταν μάθεις δυο τρία πράγματα στη ραπτομηχανή (θα χρειαστείς υαλοβάμβακα για το γέμισμά της-και με βαμβάκι γίνεται, αλλά καλύτερα ο υαλοβάμβακας). Αντί για την πελότα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις και ένα ωραίο πιατάκι (του γλυκού ή από φλυτζάνι του καφέ), στο οποίο θα έχεις κολλήσει από κάτω ένα μαγνητάκι για να μη σκορπίζονται εύκολα οι καρφίτσες. Αλλά μπορείς και να τις αφήσεις στη μπλε θήκη στην οποία τις αγόρασες, μια χαρά. Για μένα είναι βολική η πελότα, αλλά το τί σε βολεύει εσένα θα το δεις μόνη σου. Βρες πελότα, που μάλιστα έχει και ακονιστήρι για τις καρφίτσες, εδώ.

4) Μεζούρα
Και πάλι, είναι πολύ πιθανό στο σπίτι να βρίσκεται ήδη μία μεζούρα (συνήθως σιέλ ή κίτρινες είναι αυτές για κάποιο λόγο), αλλά δεν είναι και ακριβή, αν θέλεις να αγοράσεις καινούρια. Εγώ έχω πέντε-έξι, γιατί τις χάνω και δεν τις βρίσκω όταν πρέπει, παρά μόνο όταν δεν τις χρειάζομαι (όπως όλα τα πράγματα που τα ψάχνεις και δεν τα βρίσκεις όταν πρέπει). Αυτό που πρέπει να προσέξεις, είναι να μην πάρεις αυτές τις υπέρ-φθηνές, που φαίνονται ότι είναι ψεύτικες από την αρχή. Θέλεις να πάρεις μία από υλικό που δεν συστέλλεται/διαστέλλεται με τη θερμοκρασία, τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να σου αλλάξει τις μετρήσεις σε αξιοσημείωτο βαθμό. Βρες μεζούρα εδώ.
Μαζί με τη μεζούρα, καλό θα είναι να έχεις και ένα χάρακα μεγαλούτσικο (γύρω στα 40 ή και 50 εκατοστά ή και παραπάνω, αν βρεις και είναι σε καλή τιμή, και αν έχεις και από εκείνα τα ξύλινα μέτρα ακόμα καλύτερα), που θα σε διευκολύνει να τραβάς ευθείες όταν μαρκάρεις το ύφασμα ή το πατρόν σου, όπως και ένα τρίγωνο, επίσης μεγαλούτσικο. Στα είδη σχεδίου ή στα σχολικά θα τα βρεις αυτά. Τέλος, αν πέσει στα χέρια σου, πάρε και μία καμπυλόριγα (αυτές είναι σαν χάρακες που σε βοηθούν να σχεδιάσεις καμπύλες γραμμές και να ενώσεις γραμμές στα πατρόν-αλλά αυτό θα σου χρειαστεί για λίγο αργότερα αν είσαι αρχάρια ή δεν θα σου χρειαστεί καθόλου αν το χέρι σου πιάνει).

5) Ξηλωτήρι
Το ξηλωτήρι χρησιμοποιείται κυρίως σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη είναι όταν θέλεις να ξηλώσεις ένα προσωρινό τρύπωμα που έχεις κάνει, που είναι η καλή περίπτωση. Τρύπωμα είναι όταν ράβεις με μεγάλες βελονιές (είτε στο χέρι είτε στη ραπτομηχανή) δύο κομμάτια ύφασμα μαζί, για να τα συγκρατήσεις προσωρινά μέχρι να τα γαζώσεις κανονικά, οπότε και δεν θα χρειάζεσαι το τρύπωμα και θα το ξηλώσεις με το ξηλωτήρι.
Φτάσαμε στη δεύτερη περίπτωση, που είναι τα δύσκολα επειδή εδώ χρησιμοποιείς το ξηλωτήρηι για να ξε-κάνεις ένα λάθος σου. Είναι το undo σου, δηλαδή. Και είναι πάντα σπαστικό. Πάντα! Και, φυσικά, σύμφωνα με το νόμο του Μέρφυ για τις μοδίστρες, θα συμβεί όταν είναι 2 η ώρα το βράδυ και είσαι κουρασμένη και λες, άντε να τελειώνω, ή όταν είναι 5:30 το απόγευμα και πρέπει να βρίσκεσαι στις 6 στην εκκλησία για το γάμο της γνωστής σου και εσύ ακόμα προσπαθείς να ράψεις το στρίφωμα και ράβεις άλλα αντί άλλων, και λοιπά. Καταλαβαίνεις. Ένα λάθος ποτέ δεν είναι ευχάριστο, και με το ξηλωτήρι αναπτύσσεται τελικά μια σχέση αγάπης-μίσους, επειδή όποτε πρέπει να το χρησιμοποιήσεις ξέρεις ότι έκανες πατάτα και ξενερώνεις, και ταυτόχρονα ξέρεις ότι μόνο αυτό θα σε σώσει.
Είναι κι αυτό φθηνό, και καλό θα είναι να τα παίρνεις δυο-δυο, γιατί αυτά χάνονται-είναι σαν αναλώσιμα! Βρες ξηλωτήρια εδώ.

6) Σαπουνάκι
Δεν εννοώ σαπούνι που πλένουμε τα χέρια μας σε μικρό. Εννοώ το γνωστό (όλο και κάπου θα το έχεις δει, δε μπορεί!) σαπουνάκι ραπτικής, το οποίο μοιάζει όντως με ένα μικρό σαπουνάκι, αλλά δεν είναι. Τί είναι; Είναι ένα μέσο για να σημαδεύουμε γραμμές και σημάδια στα υφάσματά μας, σύμφωνα με τα πατρόν (θα τα μάθουμε κι αυτά σε κάποια στιγμή). Η υφή του είναι κάτι ανάμεσα σε κιμωλία και σε κερί, και βγαίνει σε αρκετά χρώματα, ανάλογα με το ύφασμα που θέλεις να μαρκάρεις. Θα πάρεις ένα άσπρο ή κίτρινο για τα σκουρόχρωμα και ένα κόκκινο ή γαλάζιο για τα ανοιχτόχρωμα υφάσματα (φθηνά είναι και τα σαπουνάκια). Εναλλακτικά, στην αγορά υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να μαρκάρεις τα υφάσματα. Υπάρχουν, για παράδειγμα, μαρκαδόροι (που μοιάζουν με κανονικούς μαρκαδόρους) υδατοδιαλυτοί ή αεροδιαλυτοί, που διαλύονται όταν πλένονται ή μετά από λίγη ώρα έκθεσης στον αέρα αντίστοιχα. Επίσης, το σαπουνάκι αυτό βγαίνει και σε μορφή σκόνης, η οποία με ένα πραγματάκι σαν διορθωτική ταινία αφήνει τα σημάδια του πάνω στο ύφασμα- όταν τελειώσει αυτή η σκόνη, το ξαναγεμίζεις. Πολύ βολικά είναι και τα μολύβια ραπτικής (που η μύτη τους είναι σαν από κιμωλία), τα οποία δίνουν ακρίβεια στο μαρκάρισμα, και βγαίνουν κι αυτά σε πολλά χρώματα. Αυτά βγαίνουν και σε μορφή μηχανικών μολυβιών, με έξτρα μύτες σε διάφορα χρώματα.

7) Σίδερο
Νόμιζες ότι θα τη γλύτωνες, ε; Δυστυχώς, στη ραπτική το σίδερο (που σιδερώνεις, το ατμοσίδερο δηλαδή) είναι απαραίτητο και πολύ χρήσιμο! Χρειάζεται, καταρχάς, για μια πολύ βασική διαδικασία, κατά την οποία “σιδερώνουμε τις ραφές ανοιχτές”, την οποία σου τη δείχνω στο τελευταίο βίντεο για την τσάντα tote. Το χρησιμοποιούμε, επίσης, για φορμάρισμα του ρούχου κατά τη διάρκεια του ραψίματός του, για να διορθώσουμε μερικές ατέλειες, για να σιδερώσουμε σωστά τις πένσες (θα σου τα πω κι αυτά συν τω χρόνω), και πάντα-μα-πάντα σιδερώνουμε το ρούχο όταν το τελειώσουμε και πριν το βάλουμε. Στέκεται πάντα καλύτερα μετά το σιδέρωμα! Στην κατασκευή, ας πούμε των σακακιών, το σίδερο είναι βασικό στάδιο της κατασκευής, και βοηθάει πολύ στο “καλούπωμα” του ρούχου στα πέτα, στο γιακά κλπ.
Τώρα που το σκέφτομαι, δεδομένου ότι έτσι το κατά τα άλλα βαρετό σίδερο μπαίνει στη δημιουργία, μήπως θα το δεις και με άλλο μάτι, τελικά; Μπα; Ε, καλά, είπα να δοκιμάσω, μήπως και. Πάντως, θα δεις πως, σιδερώνοντας το ρούχο σου καθώς το ράβεις, βελτιώνεται η ποιότητά του, φαίνεται πιο ωραίο, πιο επαγγελματικό, και είναι πολύ ικανοποιητικό να το βλέπεις! Θυμήσου το αυτό.
Αυτό που πρέπει να προσέχεις με το σίδερο είναι ό,τι προσέχεις και όταν σιδερώνεις ρουτινιάρικα (όσον αφορά τις θερμοκρασίες κυρίως, σε σχέση με την ποιότητα και τη σύνθεση του υφάσματος), και ίσως λίγο παραπάνω, δεδομένου ότι η διαδικασία “σιδερώνω τις ραφές ανοιχτές” εμπεριέχει τον κίνδυνο τα περιθώρια ραφής να αφήσουν σημάδι στην εξωτερική πλευρά του ρούχου. Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να σιδερώσουμε έχοντας ένα πανί ανάμεσα στο σίδερο και στο ρούχο.
Ένα απλό ατμοσίδερο, αυτό που έχεις έτσι κι αλλιώς στο σπίτι (δεν είναι ανάγκη να είναι η στιρέλα τέλος πάντων) είναι μια χαρά, δεν χρειάζεσαι πιο εκλεπτυσμένο.

Αυτά ήταν τα βασικά εργαλεία που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις να ράβεις. Φυσικά, απ’ ό,τι φαντάζεσαι, υπάρχουν πολλές παραλλαγές για το καθένα από αυτά, όπως επίσης και διάφορα εξειδικευμένα εργαλεία που κάνουν συγκεκριμένες δουλειές, τα οποία στη φάση της αρχάριας δεν είναι απαραίτητα. Εκτός από τα εργαλεία, υπάρχουν και τα αναλώσιμα (κλωστές, φερμουάρ, παραμάνες, μασουρίστρες κ.ά.), τα οποία, όμως, θα σου αναλύσω σε επόμενη ανάρτηση!
Αν έχεις καμιά απορία ή αν έχεις κάποιο αγαπημένο εργαλείο που χρησιμοποιείς συχνά, πες το μου στα σχόλια!

♥ Πελαζί