Sketchbook τσέπης Daler – Rowney

Ήταν μια Τρίτη πρωί και βολτάριζε ανέμελα και χαλαρά στα πλακόστρωτα της Μονμάρτης. Με την άκρη του ματιού της έπιασε των χορό των σπουργιτιών γύρω από ένα μισοφαγωμένο κρουασάν. “Ω, τι χαρά που έχουν!” αναφώνησε και θέλησε να αποτυπώσει τη σκηνή. Έψαξε για το κινητό της αλλά συνειδητοποίησε πως μάλλον το άφησε στο μικρούτσικο καφέ που καθότανε πριν κ είχε καταβροχθίσει ένα παρόμοιο κρουασάν. “Δεν πειράζει”, σκέφτηκε, και όντας σίγουρη ότι όποιος κάθισε μετά από κείνη στο τραπέζι της, θα το παρέδωσε στη διεύθυνση του μαγαζιού, τράβηξε σαν άλλο άσσο από το μανίκι του παλτού της το μικρό της σκέτσμπουκ, και με γρήγορες μολυβιές κράτησε την ανάμνηση για πάντα.